लक्ष्मीदत्त भट्ट ‘सत्यप्रेमी’
वग्थ्यो कल्कल शव्द साथ सरिता ल्याएर शुद्धै हवा ।
बास्थे मुग्ध हुदै चकोर वनमा क्वैली चरी ती सदा ।।
फूल्दैथ्यो वनको गुराश सवमा सौन्दर्यले शुन्दर ।
देखिन्थ्यो सपना सरी गगनमा नेपाल चारैतिर ।।
सारा मानसखण्ड यो हिमचुली सेतो शशीका सरी ।
चौतारी हरिया सदा वन महा शौन्र्दय माला सरी ।।
देखिन्थ्यो अमरावती सयलमा झर्ना र झंकारले ।
डाफे यो वनमा सदैव बसुद्या शोभा र श्रृगारले ।।
लक्ष्मी दत्त भट्ट ‘सत्यप्रेमी’
सगैमा बसेरै सगैमा मरौला
सदाचार माया सदा झै छरौला ।
थियो लक्ष्य मेरो यि आत्मा जुटाई
मिलेरै त यात्रा सगैमा गरौला ।
चुनौती हरूको बनाएर घारा
किनारा नदीको मिलेरै तरौला ।
लक्ष्मी दत्त भट्ट ‘सत्यप्रेमी
म जन्मी म हुर्की फुलेको छु ऐले
ति डाडा ति पाखा डुलेको छु ऐले
जहाँ थे बसेका दिदी दाजु मेरा
यसैमा रमाई खुलेको छु ऐले
जता जाउ भेला बिसौनी बसेका
सुसेली हवामै झुलेको छु ऐले
लक्ष्मी दत्त भट्ट ‘सत्यप्रेमी
बहरबद्ध गजल– १,
थियो प्रेम चोखो लुकाए छु त्यै
खुदै शीर ठाडो झुकाए छु त्यै ।
छ ईच्छा मनैका प्रिया साथमा
जलेको थियो झन् दुखाए छु त्यै ।
थियो स्वर्णजस्तै यही जिन्दगी
सबै ध्वस्त पारी चुकाए छु त्यै ।
लक्ष्मी दत्त भट्ट ‘सत्यप्रेमी
बहरबद्ध गजल– १,
न पुगे रहरै छलमा म फसे
न तरे नहरै भलमा म फसे ।
गतिमा रहदा घरमै लुटिए
जगको लहरै दलमा म फसे ।
मनको मनसा न भएर पुरा
सुखको शहरै थलमा म फसे ।
लक्ष्मी दत्त भट्ट ‘सत्यप्रेमी
बहबद्ध गजल– १,
आक्रान्त भो आत्म दुखे छ काया
गाह्रो छ ऐले सुके छ काया
आत्मा सधै गर्छ पुकार साथी
झर्दै छ या आशु रुके छ काया
खाली भयो आज रहेन कोही
माया भुलाए झुके छ काया
लक्ष्मी दत्त भट्ट ‘सत्यप्रेमी
थियो प्रेम चोखो लुकाए छु त्यै
खुदै शीर ठाडो झुकाए छु त्यै ।
छ ईच्छा मनैका प्रिया साथमा
जलेको थियो झन् दुखाए छु त्यै ।
थियो स्वर्णजस्तै यही जिन्दगी
सबै ध्वस्त पारी चुकाए छु त्यै ।
लक्ष्मी दत्त भट्ट ‘सत्यप्रेमी’
बहबद्ध गजल– १,
कुनै वारी कुनै पारी कुटायो रे
बनेको जिन्दगी ऐले लुटायो रे
मनै हर्ने जवानी त्यो डुबाए रै
किनारा मै सबै आषा छुटायो रे
यहाँ जे नै छ मेरो साथ आत्मामा
भरेको त्यो मिठो प्याला फुटायो रे
लक्ष्मी दत्त भट्ट ‘सत्यप्रेमी
बहरबद्ध गजल– १,
हजारौ सगैमा तिमी ता डुले छौ
म एक्लो सितारा कसोरी भुले छौ
न आए न पाए सिचेको कहानी
र बिस्वास मेरो अरुमै घुले छौ
कहाँ चोरिए को छ माया र आस्था
थियो प्राण मेरो पराई हुले छौ
लक्ष्मी दत्त भट्ट ‘सत्यप्रेमी
बहबद्ध गजल– १,
अ हो आज एक्लो परेको छु साथी
उकाली र नाली झरेको छु साथी ।
थिए स्वाभिमानी गरे काम धेरै
कसोरी भयो आज डरेको छु साथी ।
थिए प्रेमि साथी छुटे आज सारा
नयाँ साथ खोज्दै सरेको छु साथी ।
लक्ष्मी दत्त भट्ट ‘सत्यप्रेमी
पैसाको बल
चुनावको नारा छ,
निरीह बस्ती ।।
नेताको बोली
समयको धारमा,
बग्दै छ खोला ।।
गरीव जन्ता
पजेरोमा नेता जी,
हिलो बाटोमा ।
लक्ष्मी दत्त भट्ट ‘सत्यप्रेमी
बहरबद्ध गजल– १,
गुलावी छ देख्दा फुलेको जवानी
बगैचा छिरेको छ हाम्रो कहानी ।
म जादै छु टाढा न खोजे तिमीले
न सोचे पराई न सम्झे बिरानी ।
रुवाएर आ’को थिएँ साँझ बेला
अनौठो म देख्थेँ दुखेको परानी ।
लक्ष्मी दत्त भट्ट ‘सत्यप्रेमी
दिलै भित्र आधीँ चलेको छ या
यता हेर आत्मा जलेको छ या
सदा देशको नै रडाको सुनी
सिमा पार आगो बलेको छ या
कहा पुग्छ देशै भनेरै यहाँ
र आषा सबैको ढलेको छ या
लक्ष्मी दत्त भट्ट ‘सत्यप्रेमी
बहरबद्ध गजल– १,
र ईच्छा न पुग्दै जवानी गयो
भयो भोर ऐले विहानी गयो
भयो लेख्न गाह्रो हरायो खुशी
छ या घोर पीडा परानी गयो
थिए स्वप्न मेरा दिलैमा यहा
सबै ध्वस्त पारी खरानी भयो
लक्ष्मी दत्त भट्ट ‘सत्यप्रेमी
उषाले चुमेको बिहानी थियो
फुलेको गुलावी जवानी थियो ।
दिलैको बिसौनी बिसाएर या ?
पहाडी सिरेटो र पानी थियो ।
अपारै छ माया दियो साथ या
बसेको दिलैमा निसानी थियो ।
लक्ष्मी दत्त भट्ट ‘सत्यप्रेमी’
बहरबद्ध गजल– १,
अ हो ? देश फाटो परेको छ साथी
हिमाली शिरै यो झरेको छ साथी
न नेता न जेता न बिश्वास सारा
र स्वार्थी डढेलो सरेको छ साथी
थियो शान्त देशै बिदेशी दिलैमा
कसोरी भयो खै सरेको छ साथी
लक्ष्मी दत्त भट्ट ‘सत्यप्रेमी
जन्मै म पाइ आमा लेख्दै छ आज आत्मा
खाएर दुग्ध धारा देख्दै छ आज आत्मा
मिल्ला कि आज आमा बासल्यको कहानी
होला कतै निसानी खोज्दै छ आज आत्मा
तिर्खा र भोक लाग्दा मातृत्व याद आयो
मेरो सुसार गर्ने भेट्दै छ आज आत्मा
लक्ष्मी दत्त भट्ट ‘सत्यप्रेमी
बस्ने बिशौनी थल छैन साथी
सुन्थे कहानी वल छैन साथी
हाली मुहाली कति गर्छ मान्छे
छुट्ने जवानी पल छैन साथी
छोडेर जाने छन साथ सारा
यस्तो परानी छल छैन साथी
लक्ष्मी दत्त भट्ट ‘सत्यप्रेमी
म लेख्थे कहानी बसेको छु ऐले
गरे प्रेम धेरै फसेको छु ऐले
बहारै हराएर भाग्यो खुशी त्यो
दुखे आत मेरो धसेको छु ऐले
छ फूलै झरेको उराठै बगैचा
छ हल्ला अचम्मै पसेका छु ऐले
लक्ष्मी दत्त भट्ट ‘सत्यप्रेमी
हिमालको छ देश यो सिमान्त के चलाउछौ
र अग्निपुञ्ज हो शिवम् मशाल के जलाउछौ
शहीदको सुमार्ग मैं जलाउने छ तेज यो
छ भानुको तरङ्गमा पराई के गलाउछौ
हिमाल हो पहाड हो तराई साथ कौशिकी
छ शान्त यो सधै भरी अशान्ति के फलाउछौ