नीशा केसी
बग्रेल्ती छ छरिएको सम्झना समेटेर कहाँ समेटुँ
चहकिलो छ उस्तै तस्बिर, चाहेरै पनि कसरी मेटुँ
हज्जार पटक सिलाएनि उध्रिरहने यो मन कस्तो
वक्र रेखा रहेछ जिन्दगी, सरल खोजेर कहाँ भेटुँ ?
हरेक मान्छेसँग गन्तव्य, बाटैभरि चोक देखेँ
तटस्थतामा आनन्द, पक्ष विपक्षमा शोक देखेँ
तिमी खुसी होलाउ सोचेथेँ म मुस्कुराएको देखेर
मेरा वेदनाहरु खुद्रा, तिम्रा वेदना पो थोक देखेँ ।
निशा के. सी.,
कसोरी समेटौं म तृष्णा अधरको
भएको छु दोषी कसैको नजरको
कलेजी कुनामा बलेको छ आगो
यहाँ छैन मेरो सिमाना रहरको
न हाँसौ रमाई न नाच्दै हिंडौ खै
बनेको छु दोधार आफ्नै ठहरको
निशा के. सी.,
म साहित्य आकाश भेटेर मर्ने
म साहित्य संसार टेकेर मर्ने
अटेरी गरेनी कुनैै काम मैले
म साहित्य भण्डार सेकेर मर्ने
कसैले बिगारे भने शुध्द भाषा
म त्यस्तो कु संस्कार छेकेर मर्ने
नीशा केसी. क्षेत्री,
नचुक्ने निशाना चुकाएर छोड्यौ
नझुक्ने मलाई झुकाएर छोड्यौ
म रम्ने दुनीयाँ लगाएर आगो
नशाका तरेली सुकाएर छोड्यौ
खुशीमा रमेको सहेनौ तिमीले
पिँडाका लठारा फुकाएर छोड्यौ
नीशा केसी
कायर हो जो फूलहरुमा तीर चलाउँछ
तिनलाई प्रेम गरेजस्तो शिर चलाउँछ I
झुण्ड्याउँछ धेरै फूलहरुलाई मालामा ऊ
आफू खुसी हुन अरुमाथि झिर चलाउँछ II
अमृत नभएपछि प्यारो लाग्दो रहेछ जहर पनि
तिमीले छोडेर गएदेखि रित्तो छ यो शहर पनि I
तिम्रै लागि त फुलाउँथे म सिर्जनाका फूलहरु
तिमी गएदेखि मर्यो फूल फुलाउने रहर पनि II
निशा के. सी.,
आत्माअनुभुति
कुनै अजिब काहानि यो आँखाभरी छल्किदै छ
नयाँ नयाँ तृष्णा हरु यो मनभरी झल्किँदै छ
आँखा खुल्न नपाई बिहान सुगन्धित लहर चली
पिँडा मिश्रीत भावनाले यो ह्रदय बल्किँदै छ
सधैँ तारा गनी बस्छु एउटै नाम भनिबस्छु
अर्कै संसार तिर यो मन हराउँन पल्किँदै छ
नीशा केसी
ठडिन जस्तो सजिलो झुक्नमा हुँदैन
निल्नु भित्र जति सभ्य, थुक्नमा हुँदैन
जिन्दगीको सन्तुलन त गतिमा रहेछ
बहनुमा जस्तो आनन्द, रुक्नमा हुँदैन ।
आमा भनेको कहिले पनि नमर्ने मान्छे हुन्
आकाशको ताराजस्तै झर्दै नझर्ने मान्छे हुन्
पिता, पति र परमेश्वरबाट धोका होला यहाँ
तर उनीे त विश्वासघात गर्दै नगर्ने मान्छे हुन्।
नीशा केसी
जाने स्वर्ग यहीँ नजाने यहीँ नरकहरू छन्
मुखै पिच्छे मान्छेका बोली फरकहरू छन् ।
जोगाउनु पर्छ हामीले सम्बन्धको बीजलाई
नारद मुनी जस्ता थुप्रै यहाँ भरकहरू छन् !!
युवाशक्ति विदेशिएर देशै बुच्चो भएपछि
उमेरले कहाँ छेक्छ विचार उचो भएपछि ।
लाग्छ पक्कै फेर्नेछ यो देशले काँचुली अब
यी सडक बढार्न , यस्ता धेरै कुचो भएपछि ।।
निशा पौडेल ‘प्रतीक्षित’
यतातिर नहेर्नु घरिघरि, मैले भनिदिएकी छु
गर्न पाउनेछैनौ मनपरी, मैले भनिदिएकी छु
अलिकति ठाउँ खाली हुँदा छेउमै बस्न आइपुग्यौ
केही गर्न दिन्न नजिक सरि, मैले भनिदिएकी छु
भयो कुनै जिद्दी गर्दै नगरे हुन्छ मसँग तिमिले
जादैँ जान्न म प्यारको नगरी, मैले भनिदिएकी छु
निशा के. सी.,
कोमल पाउ टेक्छौ भने म फूल बनिदिन्छु
जंघार तर तिमी सानु म पूल बनिदिन्छु
जिवनयात्रा शुरु गर्न मात्र तिमी साहस् गर
तिम्रो तातो रगत संगै म घूल बनिदिन्छु
बेमौसमि हावाले ओइलि सके बन कुशुम
थोपा बनि बर्ष तिमी म जलमूल बनिदिन्छु
निशा के. सी.,
अचेल
मस्तिष्कले मधुर मधुर
धुन मात्र सुन्छ अचेल
मनले आफ्ना पराई ठानी
पराई आफ्नो चुन्छ अचेल
मेरो सुन्दर संसारनै
तहस नहस हुने गरी
नयाँ नयाँ तिर्सनाले
आकास पताल छुन्छ अचेल
कता छुटे रहरका
खुशि सबै बेखबर छन्
नीशा केसी
टन्न अघाउँछन् नानीहरु र डकार्छन्
गर्छन् विरोध कोही, कोही सकार्छन्
थाम्नै सकिन्न रहेछ आँखामा आँसु
जब आफ्नै सन्तानले बढेर हकार्छन् ।
केही होइन जिन्दगी हिँड्नु, गर्नु नापी रहेछ
प्रेम वन्चित हृदय संसारको ठूलो पापी रहेछ
पढ्दा पढ्दै मलाई त यस्ताे लाग्याे, जिन्दगी
लेखिएको किताब,लेख्न बाँकी कापी रहेछ ।
निशा के. सी.,
जुन निधाउँदा देखिन्छ
सपना त्यो हो
जस्ले निधाउँन दिदैन
आफन्त त्यो हैन
जस्ले आँशु पुछिदिन्छ
आफन्त त्यो हो
जस्ले रुन दिदैन
बाहादुरि त्यो हैन
जो खोस्न सक्दछ
बाहादुर त्यो हो
जसले अरुलाई छुन दिदैन,
निशा पौडेल ‘प्रतीक्षित’
बजाउँदै हातका चुरा, इसारा दिदाँ पनि
बुझिदेनौँ मनका कुरा, इसारा दिदाँ पनि
आएकी हुँ समिपैमा, छ्न् रहर मनैभरी
मान्दिएनौ गर्न पुरा, इसारा दिदाँ पनि
हराउँदै तिमी भित्रै, बसाउथें संसार तर,
बाधीँ रहन्छौँ पाखुरा, इसारा दिदाँ पनि
नीशा खड्का
पक्षपात गर्दैन तर पर्खदैन समयले । ।
पाप छुट्तैन मात्र भजनको लयले । ।
“स्वार्थरहित हुनु पर्छ मानव भएसि”,
भन्दै लुट्छन सारा कुरा कतिपयले ।
असफलताको हात्तेमालो धेरै भोगेँ ,
बाँच्न सिकेँ तिम्ले देको पराजयले ।
नीशा केसी
यहाँ आँखाहरुको मेला भित्र छु
तर आज एकै आँखामा रोकिरहेछु
यहाँ दिलहरुको भिड भित्र छु
तर आज एकै दिल संग ठोक्किरहेछु
यहाँ हरुको बरियातीमा छु
तर आज एकै मात्र चम्किरहेछ
यहाँ धेरै हातहर अघि बढिरहेछन्
तर आज एकै हात तर्फ लम्किरहेछु ।
निशा खनाल अर्याल
सुन्दर जीवन शुरु गर्न, मैले तिम्रो हात मागे ~
नजिक भएर आज मैले, सधै भरी साथ मागे ~~
जीवन सुम्पेर सदा सदा तिम्रै लागी बाची दिने ~
संधर्ष गरेर लड्छु भनी तिमी संग आँट मागे
हरेक पलमा याद गरी आँशु झर्छ तिम्रै निम्ति ~
मिलन भएको क्षण हरु सितै एक रात मागे ~~
निशा खनाल अर्याल
“नेपालै हो शिर धरतीको पूज्य यो देवभूमि ,
झर्छन आत्मा अमर यसमा सम्झदै मातृभूमि ,
जस्तै सीता,जनक,पृथिवी ,बुद्ध जन्मै लिएका ,
त्यस्तै माली स्रिजनपथका देवकोटा भएका । १ ।
ती छन् आत्मा अजर प्रतिभा चेतनाले भरेका ,
नेपालीका दिल दिल पसी ज्ञान सारा दिएका
साहित्यैको विविध ढुकुटी भर्दिने ज्ञानवेत्ता ,
छन् यी महाकविजी कविकै गर्व हुन् शान यौटा । २ ।
निशा खनाल अर्याल
नेपाली समाज आजका दिन सम्ममा पनि अशिक्षाले ग्रसित नै छन आफ्नो धर्म र संस्कारको अर्थ,महत्व,र गरिमालाई बुझन नसकेको सामाजिक अवस्था अहिले व्याप्त नै छ यही छुट्ट्याउन नसक्नेहरुलाई नै दैनानिदिन जीवनका भौतिक र अभौतिक पिडाबाट मुक्त गर्ने हाम्रो उद्देश्य हुनु पर्ने हो ,! त्यसमा पनि नेपालको आफ्नो संस्कृति र समाजको परम्परालाई समय साक्षेप बनाउने र जीवनका हरेक पक्षमा सहयोगी ,दृढ साहसी बनाउदै सबैलाई समेटिएर अगाडी लैजान र अन्धविश्वाश,कुरीति वाट पिडित,अचेतनाका कारणले गर्दा आफ्नो धर्म र संस्कारलाई बुझन नसकेका जमातलाई शिक्षित गर्दै लैजाने काम हामीले गर्नु पर्थ्यो ।