आस्था निरौला
सयौ जुनि सम्म तिम्रै हुँ भनि परिभाषा गर्न खोज्दा
साँचो प्रेम विस्वासमा अडिन्छ भनि आशा गर्न खोज्दा
खै कुन्नि कतिबेला छोडेर गयौ पत्तै पाइन निस्ठुरी
तिम्रो त्यो मन के रहेछ भनि जिज्ञासा गर्न खोज्दा ।
मुक्तक-१
शहिद रोएका छन् देशमा सीमाना मिचेको देखेर
दुई पैसाको लोभमा नेताहरू बिकेको देखेर
ती वीर पुरूषले जोडेको प्यारो नेपालमा आज
दिन प्रति दिन भष्ट्राचार र बलात्कार बढेको देखेर ।
मुक्तक -२
देवकी निरौला
कोही फूल कोही माला लिएर आउनु
कोहि अबिर कोही खादा लिएर आउनु
सरकार कर असुलगर्न आउँदै छ आज
मर्नेहरूको घरबाट बाजा लिएर आउनु
मलाई तिम्रा यादहरूले पोलिरहे भनेँ ?
के गर्नु फेरि हरप्रहर बिथोलि रहे भने ?
मौनतामा हज्जारौं प्रश्न पनि हुनसक्छन्
जवाफ के पठाउँ तस्बिर ले सोधिरहे भनेँ ?
देवकी निरौला
हलो बिर्सियो उसले जुवा बिर्सियो
अनि शहर पसेपछि फरुवा बिर्सियो
हिजो त्यही अमृत पिएर बाँचेको हो
जरुवा बिर्सियो अब कुवा बिर्सियो
अचेल मधुशालमा रमाउँन थालेको छ
आमा चियामा तुलसी अदुवा बिर्सियो
देवकी निरौला
जायौ मिठो वाँसुरी धुन सुनेर आउँदैछु
सुगन्ध छर्ने बैजन्ति माला उनेर आउँदैछु
पाउको चाल राखेर ख्याल लुकेर सुटुक्क
खोलेर पाउजु सुस्तरी ढोका थुनेर आउँदैछु
शिशिर रात तुषारो पर्ला सिरेटो बिझाउला
प्रेमको धागो जोडेर मफ्लर बुनेर आउँदै छु
देवकी निरौला
उजाड बगरमा पनि मोती फलाउन सिक्नु
धर्यता र परिस्रमले पत्थर गलाउन सिक्नु
जिन्दगीको गोरेटोमा धेरै आउँछन् कठिनार्इ
छिचेलेर बाधाहरु पाइला बढाउन सिक्नु
टुक्रिएर झरेपछि समेट्नु को के अर्थ भो ?
मरेपछि ईच्छा पानी भेट्नु को के अर्थ भो ?
सक्छौ मुटु चल्दाचल्दै बरु प्रहार गर छुरा
पिलाएर जहर घाँटी रेट्नु को के अर्थ भो ?
देवकी निरौला
हिजोसम्म आँखा पनि ओभानो थियो
खुसि नै थिएँ आकाश को छानो थियो ।
आज प्रिय मित्रले प्रेमिल उपहार पठयो
हेरेँ खुकुरी थियो अनि अचानो थियो ।।
उपचार बिना नै बिरामी घरमा पठायो ।
बिरामी लाई आफन्त निगरानि पठायो ।।
खै के भन्यो डाक्टरले सुटुक्क उसलाई
रहर बटुलेर सपना को मलामि पठायो ।।
लेख निरौला
मनको लोभ यो कस्तो त्याग्न गाह्रो भयो अझै
जहिलै फाइदा खोज्छ मन लोभी सधैँसधैँ ।
के हो राहत बुझ्दैन कस्ताले लिनु पर्दछ
मनले जहिलै भन्छ आफू नै हात पार्नु छ ।।
बुझ्दैन अरूको पीडा आफ्नो डाको अझै ठुलो
के गर्दा फाइदा हुन्छ मनको आस नै ठुलो ।
पहिले ज्यानको लोभी धनमा अडियो अब
जसरी नै धनै खोज्छ मन आखिर वैभव ।।
लेख निरौला
आमा ! खै कपडा कहाँ कुन कुना सोध्थेँ हराए छ कि
आमा ! लौ न छिटै तयार गरियोस् खाना बिलाए छ कि
आमा ! आज म जान्न पढ्न सहजै पैसा विना हुन्न है
हो आमा ! कति भन्दथेँ हठ गरी आजन्म बिर्सिन्नँ है ।।
पस्कन्थ्यौ जब थालमा कति कुरा दिन्थ्यौ फुकाई मुठी
सारा स्वाद दिएर हर्षित बनी जान्थ्यौ कता हो उठी
आफू टन्न अघाउँदै दिनदिनै डुल्थेँ जता होस् त्यतै
आमाको किन भोक छैन जहिलै सोच्दैनथेँ त्यो कतै ।।
लेख निरौला
तुरुन्तै चाहियो मान्छे योग्य सक्षम सुन्दर
विनम्र मृदुभाषी जो नित्य सेवकझैँ भर ।
हाँमा हाँ मुखले बोल्दा गर्दा काम हओस् भनी
मिलाओस् वाक्यले आफै चाहियो व्यक्ति निर्धनी
जहाँ जे सजिलो हुन्छ त्यस्तै रूप धरी-धरी
अह्राको काम फत्ते होस् आफ्नै बुद्धि सरावरि ।
स्यावासी फलको भोको चाहियो व्यक्ति सत्वर
विज्ञापन गरेँ मैले पेसाको धर्म खातिर ।।
लेख निरौला
कविता– १, लगानी र जबानी
विना योजना डुब्छ आफ्नो लगानी
विना सिर्जना डुब्छ आफ्नो जबानी
लगानी जबानी दुबैको कहानी
कहाँ टिक्छ आफै विना जिन्दगानी ! ।।
लगानी जहाँको मुनाफा बढी होस्
जबानी जहाँको खुला चाँदनी होस्
बडो स्वाद आफै रसाएर मिल्छ
सही जिन्दगी जो बसाएर खिल्छ ।।
देवकी निरौला
मन रोएर कम्जोर पार्न चाहन्न
चुनौती सकेसम्म हार्न चाहन्न।।
जिउनु छ कतिदिन अझै ए जीन्दगी
तिल तिल गरेर मार्न चाहन्न ।।
अधर काे मुस्कान खाेसिएपछी म
गहना ले बेर्थै सिँगार्न चाहन्न ।।
परदेशी कान्छी ‘कोपिला’
जता ततै सुन्छु आजकल चुनाब कै हल्ला .
परदेशी लाइ हुन्छ मजा महिना मर्दा बल्ल .
नेपालि हौ नेपालिको खोज्छौ अधिकार ,
डाका हरु लाइ भोट दिएरर नाबोकौ है भार .
तिनले गर्दा परदेशमा नोकर आज भा छौ ,
तितुल संग फुटबल खेल्न हातमा पन्जा ला छौ,,