हृदय लेकाली
१) “ए सरकार”
पानी जहाज रेलैको मात्र भो सपना यहाँ
कामभन्दा कुरै ठूला सिन्को नभाँचिने यहाँ
सत्ता बाहिर यौटा कुरा सत्ता छिरेसि फेरिने
यस्तै तुच्छ विचारैले हो नि संकट घेरिने ।
युवा शक्ति विदेशैमा यहाँ बालक बृद्ध छन्।
रेमिट्यान्स छ आधार नयाँ आधार ठप्प छन्
बढ्दो छ मूल्य भाऊ महँगीले बाँच्न धौ भयो
सरकार छ या छैन यहाँ कठिन पो भयो ।
१)
हृदय लेकाली
पूर्वको घाम
त्यै हराएछ क्यारे
चियाबारीमा।
२) डोली अन्मायौँ
जाऊ है छोरी घर
अरुण तेश्रो ।
३) तुईन भन्छ
रेल ,पानी जहाज
मुखैले आयो !
हृदय लेकाली
प्रिय तिमी आउँछौ र ?
हाम्रा फाटेका मनहरूमा ।
हाम्रा खण्डहर वस्तीहरूमा ।
धेरैचोटी आयौ गयौ
र पनि
हाम्रा मनमा अलिकत्ति राहत महशुस भएन
हाम्रा बस्तीमा कहीँ कति उज्यालो घाम झुल्केन
पुराना ,अर्दना र जीर्ण आकाँक्षा साकार भएनन्
तिम्रो आगमनमा कत्ति हौसियौ हामी
कसैलाई नसोध भो हामी कति पुलकित थियौ
तिम्रो आगमनमा हामीहरू बारम्बार
हामीले तिमीलाई मनको ढोका नखोलेको होइन
हामीले तिमीलाई आउन कुनै बन्देज गरेनौँ
र त तिमी ह्वात्त आयौ
तिम्रो उपस्थिति सर्व शुलभ भएन
हाम्रा लागि –
हृदय लेकाली
रित्तो लाग्छ मन पनि हिजोआज किन
दङ्ग लाग्छ पन पनि हिजोआज किन ।
लालुपाते फूल खस्यो हेर्दा हेर्दै छिन
झुल्के घाम कता लुक्यो भेटिदैन दिन
खोसियो कि प्रकृतिको रुप भयो हीन
दङ्ग लाग्छ पन पनि हिजोआज किन।
वनपाखा फुल्ने फूल अचेल देख्दिनँ
वासन्तीको रमझम खै कतै भेट्दिनँ
दिनदशा शुरु भयो मान्छे आफै चिन
दङ्ग लाग्छ पन पनि हिजोआज किन ।
हृदय लेकाली
म भाव शून्य छु
यति बेला
म अर्घचेत छु
यति बेला
मेरो कविता पोष्ट मार्टमको निम्ति
मूर्दा घरमा डङरङ पल्टिएको छ
यति बेला
©©©©
पानी पानी भनेर
छटपटियो कविता
म मेलम्ची पुग्न सकिनँ
बचाऊ बचाऊ भन्दै
अस्पताल खोज्यो कविता
म ग्राण्डी ओम पुग्न सकिनँ
सुईथ्थ भाको सबै श्वास फाल्दै–
हृदय लेकाली
गजल– १,
सिउँदोमा छैन सिन्दूर नरोऊ मेरी दिदी
पाइन्यौ खुसी भरपूर नरोऊ मेरी दिदी ।
भाग्यले भनौँ कि खै नियतिले ठग्यो
इच्छा भए चकनाचुर नरोऊ मेरी दिदी ।
सम्हालिनु पर्छ दिदी जस्तै जे परे पनि
हिँड्नु पर्छ आफ्नै सुर नरोऊ मेरी दिदी ।
तिला लेकाली
माघको जाडो
राज्यको उपहार
फाटेको भोटो
कलिला छोरी
घास दाउरा पढ्दै
देह ब्यापार
टलल्ल सुर्य
सधैं मध्य रात छ
झुपडीभित्र ।
तिला लेकाली
मध्यरात खोस्रेर घाम उधिन्न सक्यौं
देशभक्तिको माला पहिरेर आमा हसायौ
कायरता अग्नि कुण्डमा होमेर विरता फुलायौ
सिङ्गो देशको तुवाँलो बढारेर जून टल्कायौ
शुक्ल पक्ष उपहार चढाएर कृष्ण पक्ष भाग लियौ
चम्किलो भबिस्य पस्केर साहदत कुम्लो कस्यौ
मखमली च्यादर ओढाएर दुम्सिका काडाओडयौ
कृष्णभिरको उकालो चढेर फराकिलो सडक दान दियौ
हृदय लेकाली
देख्नै पर्ने हो
आफ्नै अघिको मैला
शीश महल।
गरिब देश
पाएन क्यै औषधी
मृत्यु अगाडि।
क्यारे र बाले
धेरै छोरा पाएर
सबै बिदेश ।
हृदय लेकाली
पहाडी नानी
पहराँ पो हाँसिन
लालीगुराँस।
फुल्दैछ फूल
रङ्गीचङ्गी डालीमा
बास्ना छ मीठो ।
सासू बुहारी
कहाँ मिल्छ प्रवृति
नयाँ पुरानो ।
हृदय लेकाली
तिम्रो पर्खाइमा
हामीले सहेका छौँ धेरै पटक
सन्त्रासहरु
धेरै पटक चियायौँ
त्यो डाँडा पारिको क्षितिज
र भोग्यौँ
असह्यीय पीडा।
ए जून
तिमी त सिङ्गो रातको
अभिभावक हौ
तिमी हुँदाको समय
कस्तो हुन्छ हरक्षण
तिमी नहुँदा कति अतालिन्छ मन ।
हृदय लेकाली
थाहा थिएन मेरी आमालाई
मृत्यु कस्तो हुन्छ
र मृत्युमा को को आफ्नो हुन्छ
मृत्यु जितिरै बसेकी मेरी आमा
मृत्युसित हार्नुपर्छ भन्ने कुरा ।
भन्छन् मिति पुगेपछि
टारेर टर्दैन
पीठो सकिएपछि
सारेर सर्दैन
यस्तै भो मेरी आमालाई
अचानक ।
हृदय लेकाली
गोली नठोक
तिम्रो चुलिएको दादागिरी
पोखिएला कुनै दिन
जब उन्मादमा पोखिन्छौ
आफू आफैसित ।
त्यो बेला
तिमी रहन्नौ आफू आफूसित
न पाउने छौ कतैबाट
कसैको सहानुभूति ।
हामीले तिम्रो माटो मागेका छैनौँ
तिम्रो परिधिमा रमाउनु छैन हामी
बस, हामीसितै छ
आफ्नो माटो
आफ्नै परिवेश
आफू जे छौँ
हामी यसैलाई अगाध ठान्छौँ ।
हृदय लेकाली
दोजिया सानेकी आमा
मुखियाकाँ गाकी हो
मेलो सम्हाल्न एका बिहानै
साने यतै गा होला
चोर,पुलिस खेल्न
क्यारुँ मीतज्यू
म भने यतै लडिरहेछु रोगसित ।
देशाँ लोकतन्त्र आयो रे
खै मीतज्यू
हाम्रो यो झोपडीमा
क्यै आएन !
शहराँ ठूलठूला घर बने रे मीतज्यू
देशाँ सम्बिधान आयो रे
खै यो गरिब कहाँ क्यै आएन ।
हृदय लेकाली
अडबङ्गा भए नेता भोका नाङ्गा यिनै भए
खर्लप्पै देश खाँदा नि क्यै नपुग्ने यिनै भए
सत्ताको भाग बण्डा छ पिचासतन्त्र चल्दछ
छ बर्चस्व यिनैको देश दिन दिन जल्दछ ।
बिर्ता यो बाबुको सम्झी सिङ्गो देश फुटाउँछन्
अरुको आड पाएर स्वाधीनता लुटाउँछन्
सदियौदेखिको हाम्रो सद्भाव खल्बलाउँछन्
शान्त यो देशमा आगो डढेलो पो लगाउँछन् ।
हृदय लेकाली
बादलभित्र खोजौं किआमा या कुना कन्दरा
या खोजूँ नभ पाताल आमालाई यसै धरा
ईन्द्रलोकतिरै खोजूँ कि आमा देवलोकमा
बैकुण्ठलोक खोजौ कि आमा स्वर्गलोकमा ।
मुटुमा खोज्छु आमा म धड्कन मात्र बाँकि छ
परेलीमा म खोज्दैछु खै आँसु मात्र बाँकि छ
दायाँ बायाँ म खोज्दा नि आमा सुनसान छ
दिन रात सधै खोज्दाआमा शून्य निशान छ ।
हृदय लेकाली
भँगालोमा पानी पानी अँगालोमा माया
जीवन टिक्न चाहिने रैछ सधै घाम छायाँ
धौरालीको वर पीपल यस्तो भन्थे सधै
हामी टाढा कहाँ छौ र सधै दायाँ बायाँ
भँगालोमा पानी पानी………………….।
आफूलाई नचिन्नेले अरु कहाँ चिन्छ
आफू रुखो भएपनि सिँउडी हावा दिन्छ
दुनियाँमा धेरै देखेँ प्रतिस्पर्धी काया
परिणाम उदाङ्ग छ नबुझेर माया
भँगालोमा पानी पानी ……………….।
हृदय लेकाली
डोली सुम्पी दिएँ मैले घर गर्नु छोरी
हाम्रो भन्दा अब उतै भर पर्नु छोरी ।
कैले पनि सुनिनँ खै अगतिला कुरा
यहाँ जस्तो त्यहाँपनि खुसी छर्नु छोरी ।
हात बाँधी अल्छी बनी नबसे नि तिमी
आफू सक्ने सबै काम अघि सर्नु छोरी ।
हृदय लेकाली
काल आउँछ मान्छेको जब जान्दछ जिन्दगी
के के गरे यहाँ मैले मान्छे भएर जिन्दगी
गरेँ घमण्ड आफैमा आफै ठूलो भएँ यहाँ
सबैलाई हटाई म आफै ठूलो भएँ यहाँ ।
यो धर्तीबाट जाऊँ कि बसूँ काल म सामु छ
मैले भुले नि ती दोषी प्रमाण उसै सामु छ
आजसम्म नसोँचेको के के सोँच्दै छुआज म
दुनियाँको भएँ वैरी मरेर पनि आज म ।
हृदय लेकाली
देश राखौँ मुटुभित्र दह्रो पारौँ छाती
चन्द्र सूर्य ध्वजालाई फहराऊँ माथि ।
कोटीकोटी नेपालीको मेचीकाली घर
देशभन्दा ठूलो हाम्रो अरु के नै छ र
चाहिँदैन स्वर्ग बरु नेपाल नै जाती
देश राखौँ मुटुभित्र दह्रो पारौँ छाती ।