बहरबद्ध गजल

वसन्त ओली वसन्ती

कठै ! ऊ निरन्तर सधैं रूनुपर्छ,
झिकी आँसु बर्बर सधैं रूनुपर्छ ।

न त्यो सुक्छ कैल्यै न रित्तिन्छ कैल्यै,
यसो सोच्छु सागर सधैं रूनुपर्छ ।

गरेँ पाप मात्रै सदा जिन्दगीमा,
त्यसैले म सकभर सधैं रूनुपर्छ,

वसन्त ओली वसन्ती

आँसुको तालमा जिन्दगी नै बित्यो,
दु:ख बेहालमा जिन्दगी नै बित्यो ।

टिन लगाई बसे छर-छिमेकी बरु,
आफ्नो चैं पालमा जिन्दगी नै बित्यो ।

कर्म राम्रो गरे भन्नु पर्दैन है,
तासको खालमा जिन्दगी नै बित्यो ।