लिला खत्री ‘पृथक’
गजल– १,
नजिकिन्छौ अनि तर्किन्छौ के हो तिम्रो चाला ?
खोइ त तिम्ले सम्हालेको आफ्नै लालाबाला ?
खेल्छौ अरे जुवा र तास पिउँछौ जाँड रक्सी ,
ख्याल गरेको छैनौ र ? ज्यान आफ्नै खाला !
सक्दैनौं गर्न केही मात्रै सक्छौ पिट्न श्रीमती ,
जाग्न थाले महिला अब काड्लान् तिम्रो छाला !
मोहन राज खनाल ‘चतुर्वेदी’
१)
उमेर बड्छ
अपराध टुङ्गेन
जीवन यात्री
एक पद घाटमा
अर्को पद घातमा ।
*
सुरिने मात
निधन धर्म कर्म
आचार भ्रष्ट
बलबाहू सुर्किने
धन दाऊ उफ्रिने।
*
कमला खड्का
‘प्रतीक्षाको घडीमा’
किनारामा बसेर प्रतीक्षा गर्दै छु म
तिम्रो आगमनको
त्यो प्रेमिल माहासागरका तरङ्गहरू
हेर्दै
एउटा चखेवाको प्रेमिकाले
रात पछि बिहानै भेट्न आउने
प्रेमीलाई पर्खे जस्तै
अलिपर एकजोडी जल हाँस
सँग सँगै सैर गर्दैछन्
सायद मलाई जिस्काउँदै छन्–
नरेन्द्र राज प्रसाई
सङ्घीयता लागेपछि मेरो देश फुट्छ
चार वर्ण छत्तीस जात त्यसै बेला टुट्छ।
सैयौं मन्त्री हजारौंमा साँसद हुने भए
मुलुक नै ध्वस्त पार्ने खेल खेल्ने भए।
लुम्बिनी र मुक्तिनाथ अर्कैतिर लाँदा
सगरमाथा रूने भयो एक्लै छाडी जाँदा।
कल्पना घिमिरे
गजल– १,
पेट भर्न गार्हो कोहिलाई घटाउन गार्हो
कहिँ समय पुग्दैन कहिले कटाउन गार्हो ।
सिँचित गर्ने बेला नहर सुख्खा भय त
हुर्काउँदा ती बालीहरू पटाउन गार्हो ।
बिहे गरि चट्ट छोडी परदेश पसेपछी
लाग्दो हो ती बधु लाई खटाउन गार्हो ।
रामशरण गैरे
यो दुखै दुखको खहरे ,खोला जिन्दगीमा ।
रूदै बित्यो एक बारको, चोला जिन्दगीमा ।।
सपना र कल्पनामै, रमाइरहे आखिर ।
रित्तै रह्यो सधै भरी ,झोला जिन्दगीमा ।।
वशमा छैन जिवन आफ्नै भोली के हुन्छ ?
खाइरहे चोटै चोटका ,लोला जिन्दगीमा ।।
सन्ध्या सापकोटा
“गजल”– १,
सधैं फलामलाई खियाले सताईरह्यो ।
फेरि चुम्बककै पछाडि फलाम आइरह्यो ।
प्रेमिको निम्ति हत्यारा बनेको हुँ फूलको ,
फूलले मेरो मृत्यु नहुञ्जेल मन दुखाईरह्यो ।
उसले बर्षौ अगाडि हटायो दिलबाट,
उसको लागि यो मुटुमा प्यार अटाईरह्यो ।
दिव्यचन्द्र आचार्य
किन खचाखच तस्बिर राख्नुभो ?
किन मजा नमजासरि पार्नुभो ? II
किन पढूँ कविता ? बरु तस्बिर
कि न पढूँ ? म दुबै चिज आखिर ।।१।।
हृदयका बह चट्ट उतार्नुभो
पद चुनीकन भाव निखार्नुभो ।।
किन अचानक बेसरि थाक्नुभो ?
बहकिएसरि तस्बिर राख्नुभो ।।२।।
मिना चौलागाईं
भएका यी दुई कान तितामिठा सुन्न रै’छ
किन बन्यो मन भन्थेँ अनेक कुरा गुन्न रै’छ
जब दुख्छ चसक्क मान्छे भित्र कता कता ,
धामीझाँक्री या औषधी केहिले पनि छुन्न रै’छ !
तिमीलाई माया गर्ने मुटु चुकाएर के पायौ
अबिरल बग्ने प्यारको नदी सुकाएर के पायौ
जिन्दगी भिखमाग्दै दु:खी सागरमा पौडिदै छु
तिम्रै लागि अर्पेको मन दुखाएर के पो पायौ ?
हिरा भट्ट
१) होली नआओस् अब
सम्झी बादल लाग्न खोज्छ गहमा काँप्छन् परेलीहरू
फुल्दैनन् किन खै बगान बिचका कैयौं चमेलीहरू
खुल्दो आगतले व्यथा विगतको घोली नआओस् अब
मेरो आँगनमा बगी रगतको होली नआओस् अब
।१।
कैयौं जीवन टल्किने जल बनी छन् कर्कलो-पातमा
आँखामा सपना,खुसी अधरमा,छैनन् चुरा हातमा
भो सिन्दूर चुरा बगाउन कुनै खोली नआओस् अब
मेरो आँगनमा बगी रगतको होली नआओस् अब
।२।
चाँदनी अर्याल
मुक्तक– १,
नीति नियम कानून सबै लत्याएर गए
मनपरीतन्त्र चल्दा ढुकुटी बत्याएर गए
जुनैयोगी आएपनि कानै चिरेका भने झैं
आमाको चोक्टा लुछी हड्डी मिल्काएर गए ।
मुक्तक– २,
ग्याँस पाइप पानी जहाज चाहिएन सरकार
पुरा नहुँदै भत्किने सडक चाहिएन सरकार
दिएर सपना छुने चन्द्रमा हामी जनतालाई
गरिवीले त नून समेत पाइएन सरकार ।
लक्ष्मी दत्त भट्ट ‘सत्यप्रेमी
पहाडी गरामा घडेरी छ साथी
छ पानी बगेको पधेरी छ साथी
ढुंगाले बनेको चिटिक्कै मिलेको
पुरानो पराको कटेरी छ साथी
फुलैको बगैचा फुलेको छ ऐले
र मान्छे बिना या खडेरी छ साथी
रामराजा तिमिल्सिना
१) कविता
हो सामन्त विना हुने प्रकृति नै त्यो रामको राज्य हो
हाम्रो मुक्ति त साम्यवाद सजिलो त्यो क्रान्ति कै भाज्य हो
ती कर्मी र किसान रङ्क जनता जो सर्वहारा न हुन्
नेपाली जग पूँजिवाद कपटी काला विराला नहुन्
नेता दुश्मन छन् लुटेर जनता खाई रहन्छन् अति
भष्टाचार बढ्यो र दुर्जन बढे नेपालको दुर्गति
हाम्रो स्वर्ग धरा धरातल पर्यो फासिस्टकै हातमा
गर्छन् काम परन्तु छैन फल त्यो नेपाल छिन् घातमा
केशवराज आमोदी
मेरै पथमा काँड़ा छर्छन् प्रहरप्रहरका प्रहारहरू,
मूर्च्छित पारी वेदना भर्छन् प्रहरप्रहरका प्रहरहरू ।
दर्द लुटेरा आई मेरै सब सुखमय जीवन लुट्छन्-
पलपल पीडाहरू थोपर्छन् प्रहरप्रहरका प्रहारहरू ।
झरी अभाव-माघको वर्षी घरको गारो पनि पैर्यो-
दुर्नियति भै आँखा तर्छन् प्रहरप्रहरका प्रहारहरू ।
शाया मोक्तान थिङ
गजल– १,
गजल मुक्तक लेख्दैमा अचेल केही हुने वाला छैन
जे नि राजनीति निर्णायक ज्युको निको चाला छैन
समयको माग होकि मानव जाति नै बुद्धि जिवी खै
बाबुआमा अटाउने सन्तानको मनमा धर्मशाला छैन
शहरमा पौडीन पोखरी बनाइ स्विमिङपुल भन्दा रैछ
गाँउ घर को जस्तो कल कल बग्ने नदीनाला छैन
गणेश अत्रेय
परिश्रमी छौ मह खान दिन्छौ
चाका बनाई घरबार गर्छौ
गर्छौ भलो तैपनि हेपिदैछौ
मौरी तिमी आपत पाउँदैछौ ।०१।
ढुक्ने र लुट्नेसँग बच्नुपर्ने
छोप्ने र मार्नेसँग बच्नुपर्ने
गर्मी,हुरी,शीत,झरी,खडेरी
अनेक छन् कष्ट समेल्नुपर्ने ।०२।
मिना चौलागाईं
गीत– १,
कसैलाई छैन दोष आफ्नै तक्दीर फुटेको छ
निर्दयी भई नियतिले बिच बाटोमा लुटेको छ
उही बाटो उही गल्ली हिँडेको नि वर्षौं भयो
सपना टुट्यो बाटोबिच जिन्दगी अधुरो रह्यो
बल्ल्तल्ल बाँकी जीवन जिउने साहस जुटेको छ
कसैलाई छैन दोष आफ्नै तक्दीर फुटेको छ ।
केशवराज आमोदी
ढुण्डीराज अर्याल
ढुण्डीराज अर्याल
लाखौं स्वप्न सजाएर यात्रामा निस्किएँ जब
यही माटो सुँघी बास्ना फनक्क फर्किएँ तब ।
कुञ्जमा कविता बोल्छन् माधुरी मन्द मोहिनी
चरीका लयमा मस्ती आल्हाद खोज्छु मै पनि ।।
*
केशवराज आमोदी
वनको सपना साँची वनमा रम्न आतुर-
वनमै खुल्छझैं लाग्छ शिव सत्य र सुन्दर ।
हेरे खुल्छ स्वयं आफैं वनको स्वप्न सौरभ
हरियो वनमा नाच्दा अथाह हुन्छ गौरव ।।
नमराज लामिछाने
नारी हुन् धरणी अमुल्य गहना सौन्दर्यकी आँचल ।
चोखो स्वच्छ विवेक पूर्ण रसकी हुन् शुद्ध गंगाजल ।
नारी दिव्य विशालता हृदयकी मातृत्वमा पूजित ।
प्यारा सुन्दर प्रेम भाव मनमा सौभाग्यले पुष्पित ।
।।१।।
नारी रूप अनेक छन् भुवनमा सीता जसै द्रौपदी ।
कैकेयी अनि उर्वशी र यमुना कुन्ती तथा देवकी ।
गांधारी र शकुन्तला पनि जसै नारी थिए सृष्टिमा ।
खै के खै कलिभित्र आधुनिकता क्रीडा लुके दृष्टिमा ।
।।२।।
शिव त्रिपाठी
मुक्तक- १,
चितामा अवश्यै जलेको म हुन्छु
सबै लास जस्तै ढलेको म हुन्छु
तिमी सक्दछ्याै प्रेमको रागसुन्नु
लिदै नाम तिम्रो बलेको म हुन्छु ।
मुक्तक- २,
लेख हे कवि हे कवयित्री वाचन म गरूँ
कविता, गीत, गजल का सारा बगैंचा म चरूँ
म गर्न सकूँ आदर, सम्मान र श्रद्धा स्रष्टा को
तिम्रा सिर्जना मा मीठा लय र स्वर म भरूँ ।
