भवानी तिमिल्सिना न्याैपाने
उड्न लागि प्राण हात मल्दै गर्दा नरुनु है
छट्पटिई पिडाले म गल्दै गर्दा नरुनु है
छाती पिटी रोलान अब कहाँ भेटुँ भन्दै
शोकाकुल भई सबै ढल्दै गर्दा नरुनु है
तयार गरि बाँस वाँध्लान डोरी कसी कसी
घाट तिर मेरो अर्थी चल्दै गर्दा नरुनु है
निलकण्ठ सुवेदी
गजल– १,
सपनामा नआऊ तिमी कॉडे तार लागिसक्यो
पहिले जस्तो सहज छैन ठुलै बार लागिसक्यो ।
आकाश धर्ती एउटै हुन्न किन डुब्छ्यौ कल्पनामा
मौका छँदा सम्हालिनौ अर्कै सार लागिसक्यो ।
चिप्ला मिठा कुरा गर्यौ विश्वासमै अडिग रहें
सम्झिल्याउँदा विगतको जीवन हार लागिसक्यो ।
साधना भण्डारी
सबै मलामिहरूकै भिड्भाड् जमातमा आउनु
सक्छौं मलाई हेर्न तिमी मसान घाटमा आउनु !
थियो ठुलै सपना पुरा गर्न नसकी मरिछ भन्लान्
अन्तिममा भेट्न तनावको अँधेरी रातमा आउनु !
हिजो तिम्रै नाममा अर्पिन्छु भन्दा मान्दै मानेनौं
कौडीको भाउमा छ मुटु किन्न बजारमा आउनु !
महेन्द्र चापागाईं ‘आफन्त गाउँले’
को छ र यो संसारमा,कहिल्यै हानी नहुने
आएर टप्प टिपेर लान्छ ,नमानी नहुने
बिर्सेछु तिमीलाई मैले , प्रेम प्रस्ताव राख्न
यो उमेरमा फर्केर फेरि , जवानी नहुने
जीवनको छ अन्तिम चाह,कसैलाई छान्नु
सोच्यो यो मनले तिमीलाई ,नछानी नहुने
कृष्ण घिमिरे “गाउँले”
अचेल गमलाको फूल मुस्कुराउन बिर्सियो ।।
जब सपना लुटिए गरीब निदाउन बिर्सियो ।।
छोराले शहरमा बिहे गर्यो घरजम जमायो;
बाआमा बिर्सीयो जन्मघर आउन बिर्सियो ।।
एक दिन आश्रममा जम्काभेट भो आमासंग;
मैले चिन्दिन भन्यो छोराले बोलाउन बिर्सियो ।
मैया सुवेदी
तिम्रै छेउ डेरा सर्न मन ला’छ आज किन?
लुकाएर माया गर्न मन ला’छ आज किन?
निष्ठुरी नै हौ कि तिमी बुझेनौ दिलासा मेरो !
लोभको मोहनी छर्न मन ला’छ आज किन ?
सुटुक्क मन्मा काउकुती लाउने तिमी को हौ?
त्यै मायालु भेल तर्न मन ला’छ आज किन ?
लक्ष्मी दत्त भट्ट ‘सत्यप्रेमी
बहरबद्ध गजल– १,
न पुगे रहरै छलमा म फसे
न तरे नहरै भलमा म फसे ।
गतिमा रहदा घरमै लुटिए
जगको लहरै दलमा म फसे ।
मनको मनसा न भएर पुरा
सुखको शहरै थलमा म फसे ।
वाशुदेव पाण्डेय
फुल्थे बेली कुसुमित जुही लोभलाग्दा चमेली
पर्ने गर्थे विविध ढपले खेतमा झन् तरेली ।
बग्थे खोला कलकल गरी पर्दथ्यो नागबेली
चुच्चो जोडी तरुबिच बसी प्रीत गाँस्थे जुरेली ।।
हावा चल्दा फिरफिर गरी पात नाच्थे रमेर
हुन्थ्यो गाना कलरव चरा गर्दथे जो जमेर ।
हेर्थ्यो शोभा गगन जगको ध्यानले एकनाश
पुग्थेँ हेर्दै प्रकृति सुषमा कुञ्जका आसपास ।।
तारानाथ भण्डारी
सिद्धिन्छ बिज्ञान जहाँ गएर ।
जन्मिन्छ अध्यात्म कडा भएर ।।
मर्दैन आत्मा अति सूक्ष्म रूप ।
मर्ने उनै हुन् मति भै कुरूप ।।
जो कर्म गर्छन् निज धर्म ठानी ।
निश्पक्षता भै बहुतै इमानी ।।
नौका चढी सिन्धु अवस्य तर्छन् ।
बाधाहरू झट्ट परै दगुर्छन् ।।
निर्मला शर्मा
भोकमरि ले छायो यहाँ चामल पठाई देउ
लाज ढाक्न एउटा ऑचल पठाई देउ ।
अन्यायको बिरूद्ध मा लड्न हर हमेसा
मनभरि साहश आत्मबल पठाई देउ ।
सधैभरी समस्या मा पारिरहने भय
अब देखि समस्या को हल पठाई देउ ।
टीकाराम दुलाल ‘इलामेली ’
कौवालाई कालो भनेकै हो हजुर
र उसलाई सालो भनेकै हो हजुर ।१।
सही कुरा छुट्यार बोलेकै हो मैले
मुसा,बाघ र बिरालो भनेकै हो हजुर ।२।
गालाको उपिया उफ्रियो अनि लाखे
र चड्कियो गालो भनेकै हो हजुर ।३।
भगवती खनाल,
गजल– १,
निश्चित सत्यता कहाँकस्को बातमा हुन्छ
परिपक्को सत्यता मशना घाटमा हुन्छ ।
वगानमा फूल निहाल्दै काँडा पन्छउने
अझैभन्छौ उसैले खोलेको हाटमा हुन्छ ।
मानव जीवनलार्इ तिमीले कसरी बुझ्यौ
चैतमा झर्न पहेलिएको पातमा हुन्छ ।
रोशन त्रिपाठी
गजल– १,
भाग्यले जहाँ पुगेपनी सम्झनामा रुन्छौ होला,
रातै भरी रुदै रुदै आसुले सिरानी धुन्छौ होला।
रात पछि दिन आयो, दिन पछि रात फेरि,
खुसीहरू आउला भन्दै सपनाहरू उन्छौ होला।
मेरो नाममा धुप बत्ती मन्दिरहरू पुज्दै पुज्दै,
भगवान लाई धिक्कारेर मुर्तीहरू छुन्छौ होला।
भुवन सापकोटा ‘अञ्जान’
मेची देखि महाकाली सबै नेपाली
तराई पहाड हिमालि सबै नेपाली
सुन्दर फूलबारी मेरो प्यारो नेपाल
बन्नुपर्छ यसका माली सबै नेपाली
हात मागेर खुट्टा तानिन्छ शहरमा
अँगालो मारेरै छुरा हानिन्छ शहरमा
मर्न त पलपल हाँसिहाँसि मर्नु पर्छ
मरेरै भएपनि बाँच्न जानिन्छ शहरमा
आशिक भट्ट ‘अभागी काले’
सुन न ए परी माया बस्न सक्छ।
न हेर है त्यसरी माया बस्न सक्छ।।
हेर्दा हेर्दै नजरको नशा लागे पछी।
न पत्याउने गरि माया बस्न सक्छ।।
जे जे भयो भयो भुल्ने कोसिस गर।
सोच्न हुन्न नानाथरी माया बस्न सक्छ।
झलक उपाध्याय ‘बादल’
दादागिरी गरेर नी माया लाईन्छ र?
चाकु छुरि देखाएर बिश्वास पाईन्छ र?
के भनी लड्छौ कुन्नि यस्तो लडाइँ ।
दुनियाँ यो जित्नलाई अस्त्रै चाहिन्छ र?
दुखाएका मनहरू ती खै कसरी पटाउनु ।
निशब्द नै रहि कन दिन कसरी कटाउनु ।।
धेरै पल्ट माफि मागे तर पनि मान्दिने खै?
सबै छोडि उसकै लागि अझै कति खटाउनु ।।
सुबास गिरी “इशु”
टिप्न जाने गुलाफ,रगतले हात लतपत कहाँ हुन्छ।
काडा नभए बोटमा फूलको हिफाजत कहाँ हुन्छ।
देख्नलार्इ आपसी परिपुरक उत्तिकै महत्त्व दुबैको
तरपनी फूलको झै काडाको हैसियत कहाँ हुन्छ।
म अझैसम्म अलमलमा छु जवाफ छ र तपाइँसंग
बदलामा खुशी दिनेगरी आशुको बचत कहाँ हुन्छ।
सुशीला भट्ट, कट्टेल
अन्ततः
मैले एकपटक मृत्युसंग सम्झौता गर्ने
दुस्साहस गरे।
हाम्रो जम्मै आयु खन्याएर
तिमिलार्इ दिर्घायुको कामना गर्यौ
कोठाभरी टाँसिएका तस्वीरहरूमा
तिम्रो मुहार कल्पना गर्यौ
कयौं सपनाहरू फुलायौं
जिवनको फुलबारीमा।
तिमिले बेस्सरी खुट्टा चलाउँदा दुख्थ्यो पेट
म खुशीले रोमान्चित बन्थे
पेटमा हात राख्दै
सुम्सुम्याउथ्यौं तिम्रो मुहार,हात,खुट्टा
आतुर थियौं दुबै मायालु स्नेह दिन।
मान दिल एक
कोशिश जारी राख ,सुन झैं खारिन सक्छौ
फरक तरिकाले जिन्दगी बद्लिन सक्छौ
दिमाग् विचारको कारखाना हो साथीहरू
ज्ञान लिन सक्छौ, केही ज्ञान दिन सक्छौ
अहिले समय बिटुलो परेर संघर्षमा पनि
पिध छेडिएका भाडाहरूमा चुहिन सक्छौ
कृष्ण भुसाल ‘प्यासी’
नेपाल जस्तो थल छैन अन्त
चीसो हिमाली जल छैन अन्त
मेरो हियामा म सबै समेटूँ
मातृत्व बाँच्ने कविता म लेखूँ
“सद्भावनाका” हरदृष्टि राखौं
डाँडा र पाखा छहरा अनेकौं
हो सान मेरै खुकुरी म रेटूँ
बोली नचुक्ने कविता म लेखूँ
