ऋषिराम खनाल
कविका मनमा कविता पनछ
अनिपो रसिला भरिला दमछ
कतिछन्द मिले कति भावरस
सरिता लयमा भन के कमछ ?
एका बादलछन् नयाँ किरणमा छाडेन यो ढाकिन
घेरा घाँचकुना धरातल भरी लाग्यो सबै बाफिन
माटो स्वच्छसफा र सुन्दरथियो पारे थलाको थला
छाँया शित्तल खोजि बिम्हलहुदै यो देशजाला कता ।
जयदेव गोविन्द
सबै याम उस्तै भलो हुन्न नानी
जता देख्छ होचो उतै बग्छ पानी !!
मुना-पालुवा हो बुझी भोग्न जाने
नजाने दशाको चुरो हो जवानी !!
दशाकै जरा हुन् महामोह, चिन्ता
बुझी त्याग्न जाने उही आत्म-ज्ञानी !!
गीता अधिकारी
मनको दुख कसैलार्इ यहाँ सुनाउन हुन्न अरे,
आत्मा सबै पत्थर भए अनि मन रुन्न अरे ।
संघर्ष मै बिजय छ मिल्छ कि त खुशी पनि ,
आँसु कहिल्यै नदेखाउनु आफ्नो मान्छे चुन्न अरे !
पर्छ आफै सम्हालिनु मनोबल नै बढाएर,
पानीजस्तै पोखिने मन पर्छ बाँध थुन्न अरे ।
राजेश खोटाङ्गे
खागबाट कोइला बन्दैछ यहाँ, जलेर जिन्दगी
उठ्न लाई कोशिस गर्दैछ यहाँ, ढलेर जिन्दगी
रेफ्रीले कुटिल इशारा दिँदा, हारियो रणमा
बढाउन कदम मुस्किल छ यहाँ, गलेर जिन्दगी ।।
अलिकति विगत लाई, फर्केर हेर
आफ्नो पनि पालो आउँछ, पर्खेर हेर
दुश्मनले रोपी देलान्, क्याक्टस बाटोमै
पलपल सचेत भई, तर्केर हेर ।।
सुदामा कृष्ण
जहाँ लड्यो त्यहिं उठ्ने तागत हुनुपर्छ
लक्ष्य भेट्न सक्छु भन्ने चाहत हुनुपर्छ ।
सन्तानबाट सुख खोज्ने जोडिलाई सुझाव
जन्माउँदैमा नैतिकताको लागत हुनुपर्छ ।
मेट्रो रेल स्मार्ट सिटि कसको लागि सरकार
त्रिपाल मुनि पिडित मर्छन् राहत हुनुपर्छ ।
माया रार्इ
कोहि आए असङ्ख्या शोक लिएर ।
कोहि आए अनन्त भोक लिएर।।
यस पालि नि चुनेका छौ चुन्नत,
बनाउनलान् नेपाल भिजन लिएर ।।।
खुसिको नि सहर देख्न पाए हुन्थ्यो
उमंग को बहार लेख्न पाए हुन्थ्यो
कत्ति कुर्नु पर्ने हो, अझै पनि खै
चाडै त्यो पल सम्हाल्न पाएहुन्थ्यो ।
सुमन सनम घिमिरे
गैरी खेतमा धान रोप्न आइन है आमा
हलो जोति मेलापात धाइन है आमा
केही गर्छु भन्ने सपनामा खाडी पसे देखि
हलो जोत्दै असारे गित गाइन है आमा ।
यस्तै रहेछ दैबको खेल केही गर्नै पर्ने
यसपालि असारमा मैले गोरु दाइन है आमा ।
विशाल थापा `शिरीष´
अपाङ्ग भएर जन्मिनु मेरो रहर थिएन
बैसाखिको साहारा लिनु मेरो रहर थिएन
के गर्ने हजुर कर्मले ठगे पछि मान्छेलाइ
सानो उमेरमा बिरामी पर्नु मेरो रहर थिएन
यो अँध्यारो घरमा दियो बाल्नु छ मैले
अनि खरको चुहिने छानो टाल्नु छ मैले
दुखको भुमरीसंगै प्रतिस्पर्धा गर्दै आज
जसो तसो यो परीवारलाई पाल्नु छ मैले
डि आर न्यौपाने ‘सूर्य’
प्रेमको पुजा थालेकी छु भन्छिन
साउने दियो बालेकी छु भन्छिन ।
निभ्छ कि भनी ज्योति जीवनको
हर घडी तेल हालेकी छु भन्छिन ।
पग्लिन्न महादेव राख्दैमा गाजा
सुस्तरी फकाइ गालेकी छु भन्छिन ।
राम कुमार राई
हो म बनाउछु, पलपल बनाउछु
खाईरहु लाग्ने, तलतल बनाउछु
कैँ नबिझाउने, मायाको विछौना
यस्तो बनाउछु, मलमल बनाउछु।
चारैतिर यत्र तत्र सबत्रमा देखेँ
जारी विज्ञप्ती खुला पत्रमा देखेँ
यति माहिर रहेछौ मलाई पाउन
जो मैले देखेँ त बन्द सत्रमा देखेँ।
टीकाराम दुलाल ‘इलामेली ’
झल्लु नै छु अहिले सम्म नमुनामा आको छैन
अरू जान्छन तितर बितर मैले रेष्ट पाको छैन ।
जति खेल्यो पिटी परेड सधै मेहनत गरे पनि
भन्नु हुन्छ गुरूबाले अझै दुरूस्त भाको छैन ।
देश र जन्ताको सेवा गर्ने अनि घर चलाउने
सप्ना छन् त्यसैले त भाग्नै मन लाको छैन ।
पवन जी एम्
काँडाले त केही पल बिजाउदो रहेछ
आवरणमा घाउहरू लगाउदो रहेछ
आँखा लोभी भएर नै फूल रोजेको थे
फूलले झनै भित्री मुटु दुखाउदो रहेछ
जे जे पूरा हुदैन त्यो बोल्नु हुदैनथ्यो
पूरा गर्छु भनी मूख खोल्नु हुदैनथ्यो
पानी भित्र रमाउने माछि भए पछि,
गोही सँग दुश्मनी त मोल्नु हुदैनथ्यो
वाशुदेव पाण्डेय
वस्त्रादि बाँध्न र समाल्न तुनो रहेछ
सोझ्याउने कि टपरी कि दुनो रहेछ ।
सानो भनेर उति ध्यान दिँदैन मान्छे
रोगादिको जड भने ‘भुसुनो’ रहेछ ।
भित्ता दुई फरक,पत्थर भिन्न माटो
जोड्ने दुवैतिर तटस्थ कुनो रहेछ ।
तेज कार्की
बृद्धकालको अवस्थामा,लामो जीवन भार भयो
पराई हुँदा आफ्नै रगत, बस्नु केलाइ सार भयो
नभए पेटमा अन्न चारो, भोकै सुत्न उस्तै गाह्रो
भैदियो जित सन्तानको,आमा-बाको हार भयो
टाढा जाँदैछु छाडेर आज तिमीलाई त्यहाँ कामको ठेट नहुन सक्छ
अनि थोरै पैसा नकमाउन्जेल तिमिलाई फोन गर्ने नेट नहुन सक्छ
पुगेन बसेर संगै पियारी नत म डराएर दायित्वनै पूरा हुने भयो
बुझाउनु मन त्यो बेला तिमिले सायद कैहिल्यै भेट नहुन सक्छ।।
जेठा वैरागी
आँखाले भ्याएसम्म
भिमानका जङ्गलहेर्छु
म उत्सुक छु
फुलमायाका फूलहरू हेर्न
एक मुठ्ठी बिदु फुकाउँदै
फैलिन्छ मन
बाज आँखाहरू
घलानका आँगनमाथि घुमिरहेका हुन्छन्
यत्रतत्र
भिमानको गर्मीले
मलाई खाइरहेको हुन्छ
दानवदूतहरू , घर प्रवेश गरेपछि
घरका पर्खालहरू भत्किँदै जान्छन् –
खोलाघरे साहिँलो
उखेली मूर्दाका करङ अब गन्नै किन पर्यो ?
बितेका हूतात्मा घरिघरि बखान्नै किन पर्यो ?
बनौं पुर्खाजस्तै भनिकन बनौं के कपि अब ?
चुनौती नै बढ्लान् नवचलन बढ्दा थपथप ।
उही बोलौं हामी जुन सहज मान्छन् अधिकले
र,त्यै लेखौं जो स्वीकृत छ विधिले मान्यमतले
टिक्यो,जस्ले पायो विमति नभई लोकप्रियता
नपाएमा लुक्ला अलिअलि बनी कालग्रसित ।
पूर्ण भण्डारी
सम्झना आजकल दुर दुर, भएको छ
अनायाससैमा यो मन क्रुर, भएको छ ।
मृत्यु कसैलाइ स्वीकार हुदैन र पनि
हेर प्रेम पागल मर्न मन्जुर, भएको छ ।
देखाउदैन फुटेका सिसाले प्रतिबिम्ब
जिउने रहर सबै चकनाचुर,भएको छ ।
निर्मल रमण पराजुली
छोरी भनेर मलाई,रुवाउँछौ भने
हेला गरेर जहर, खुवाउँछौ भने
अब कहिल्यै आमा बन्दिन म
गर्भै जाँचेर छोरी, तुहाउँछौ भने ।
सारै मुटु दुख्यो आज, शायद चिरा परेको छ
जति रोक्न खोज्छु आँशु, उति उति झरेको छ
सन्तान ले फालेको बाबु, सडकमा देखेपछि
अब कहिल्यै बाबु बन्दिन्, मेरो रहर मरेको छ ।
गम बयम्बु मगर
तिम्रै जीतमा मैले भने आफैँ हारिरहने।
तिम्रै हितमा मैरै सपनाहरू पो मारिरहने।।
किन तिमीले बुझेन त्यसै आँखा रुझेन।
कसैको प्रीतमा तिम्ले सुबास छारिरहने।।
हो सच्च प्रेमको आभास दिलायौ तिमीले
मायाँको मीठो सुबास पो पिलायौ तिमीले।
त्यसैले त जिन्दगी जिउनुको बेग्लै मजाछ
मायाँमा मायाँको मिठास मिलायौ तिमीले।।
हाकु नेवार
गजल– १,
बीष पिलाई जान्छन्, र भन्छन् बाँचिराख्नु
आँसु दिएर जान्छन्, र भन्छन् हाँसिराख्नु ।
कसैको बिस्वास हुँदैन, आज–भोलि यहाँ
सम्बन्ध टुटाई जान्छन्,र भन्छन् साँचिराख्नु ।
छुटाई प्रेमलाई अनि, फुटाएर सम्बन्ध
एक्लो बनाई जान्छन्, र भन्छन् गाँसिराख्नु ।
